دیابت و زخم پای دیابت بر مبنای طب سنتی

زخم پای دیابتی، علت و درمان

تغذیه نامناسب و سبک زندگی غلط، موجب افزایش عنصر خاکی(خلط سودا)، در بدن می‌شود. این خلط ابتدا در قسمت تحتانی کبد و سپس در قسمت تحتانی لوزالمعده (پانکراس)، رسوخ می‌کند وسپس به تمامی بدن منتشر می‌شود.

صفرا، باحرارت خود مسیر ورود خون به بافت را هموار می‌کند که خون وارد بافت شود، بافت تغذیه شده و‌ سپس خون‌ غلیظ تجزیه و مواد زائد آن خارج و تبدیل به مو و ناخن شود.

تبلورخلط سودا، در اندام انتهایی (پاها) خود را نشان می‌دهد، زیرا صفرا، که عامل گذر خون به اندام انتهایی است، به پاها نمی‌رسد و موضع سرد می‌شود. عدم وجود صفرا و انسداد ایجاد شده بخاطر غلبه سودا باعث می‌شود خون به بافت نرسد، بافت بمیرد و با کمتر بهانه‌ و ضربه‌، بافت (پا) تاول زده و زخم شود و تا جایی پیش می‌رود که طب جدید راهکاری جز قطع پا ندارد.

درمان:

مصرف غذاهایی که بیشتر صفرا و دم تولید کند، مثلا رژیم انگور که خون را اصلاح و سودا را می‌زداید. شنبلیله، گزنه، سرکنگبین و دوسین طبق تشخیص طبیب، شکننده سوداست. در دیابت گرم که معدود هم هست به پخته شده در سرکه بسیار مفید است.

استفاده از ضماد نمک و عسل، نمک و روغن زیتون و آلوورا روی زخم، باعث جذب عفونت‌ها و رطوبت‌های آن ناحیه شده و بافت را تغذیه و به بهبودی نزدیک می‌کند، چنانچه افرادی با این روش درمان شده و پایشان را از دست نداده‌اند.

بزاق دهان، انسولین طبیعی‌ است، پس خوب غذا را بجوید و با پیاده روی، مانع تجمع و بلور سودا در اندام انتهایی شوید.